... ve daha fazla duygusal özgürlük kazanma stratejileri
 |
| Getty |
"Yıllar önce, yıldızların altında birlikte otururken erkek arkadaşım bana evlenme teklif etti. Üniversitede son sınıftaydı, birkaç hafta içinde mezun oldu. Ben hala öğrenciydim. Evet, diye cevapladım. Ama bir süre sonra, "Eğer beni seviyorsan, okulu bırakacaksın ve çalışacaksın, dedi.
'Bırakmak mı?' Üniversiteyi sevdim. Geleceğe giden yolum buydu. Elbette onu sevdim; ama üniversitede profesör olmak için yüksek okula gitmek istiyordum.
'Neden ikimiz de yüksek okula gidemiyoruz?'
Diye sordum.
'Bencil davranıyorsun,' dedi ve o gece benden ayrıldı.
Teklifi bana iki istenmeyen seçenek bıraktı: Ya onu sevdiğimi kanıtlayıp okulu bırakacaktım ya da ondan vazgeçip okulda kalacaktım. Oysa hiç tartışmadığımız başka seçenekler vardı. Bir yıl çalışıp parasını biriktirebilirdi. Birlikte okula gidebilir, yarı zamanlı çalışabilir, burs veya öğrenci kredisi alabilirdik. Sonuçta ikimiz de doktora yaptık ve üniversitede profesör olduk, ancak yanlış bir ikilem, seçimlerimizi sınırlayan ve çoğu zaman hayatlarımızı kontrol edebilen bir tuzak nedeniyle ilişkimiz koptu "(Dreher, 2000).
Duygusal özgürlüğümüzü sınırlayabilecek üç yaygın tuzak şunlardır:
1. Yanlış ikilem
Batı dünyasında, seçeneklerimizin bir uç ya da diğer uç ile sınırlı olduğunu görerek sık sık bu bölücü düalizme düşüyoruz: Hepsi ya da hiç, doğru ya da yanlış, sizin yolunuz ya da benim yolum. Üstelik çoklu olasılıkların olduğu bir evrende yaşamamıza karşın. Bazı insanlar seçimlerimizi yalnızca ikiye indirir. Çoğu zaman insanlar bunu bizi manipüle etmek, bizi iki uç noktadan birini seçmeye mahkum etmek için kullanır.
2. Suçlama ve utandırma
İnsanlar ayrıca, bizi manipüle etmek için suçluluk duygusunu kullanarak ve isim takarak bizi kontrol etmeye çalışabilirler. Erkek arkadaşım istediğini yapmadığım için bana "bencil" dedi. Psikolog George Simon'un (2010) da belirttiği gibi, “gizli saldırganlar” dediği insanlar bizi utanç ve suçlulukla kontrol etmeye çalışıyorlar. Onların istediklerini yaptığımızda bu tuzağa düşüyoruz. Çünkü "bencil" olarak utanmak veya başka bir olumsuz kategoriye girmek istemiyoruz. "Erkek arkadaşımın ne yapmaya çalıştığını anladığımda, daha fazla duygusal özgürlük kazandım."
3. Amaçlarını başkalarına dayatmak
Her birimizin kendi amacı vardır, ancak çoğu zaman insanlar bize amaçlarını empoze ederek ve amacımızın ne olması gerektiğini söyleyerek bizi kontrol etmeye çalışırlar. Bir üniversite profesörü olarak, aileleri onları kendi başarı fikirlerine dönüştürmeye çalışan, onlar için ana dallarını seçen ve ebeveynlerinin beklentilerine uymaları, kendi ihtiyaçlarını görmezden gelmeleri için baskı yapan sorunlu öğrenciler görüyorum. Buna karşılık, pozitif psikoloji üzerine yapılan araştırmalar bize, gelişmek için her birimizin kendi anlam kaynağımızı ve amacımızı bulmamız gerektiğini söyler (Dreher, 2008; Maslow, 1991; Seligman, 2004).
Herhangi bir kalıcı davranış değişikliğinin ilk adımı farkındalıktır. Artık bu tuzaklardan haberdar olduğunuza göre, bir dahaki sefere birisi sizi raydan çıkarmak için bunlardan birini kullandığında, kendinizi akılsızca tepki vermekten korumak için derin bir nefes alın. Ardından, Yale Üniversitesi psikoloğu Mark Brackett'in bize daha sağlıklı ve daha üretken bir yaşam sürmenin hayati anahtarları olduğunu hatırlattığı duygularınızı harekete geçirin. Kendisinin açıkladığı gibi, kendimize “hissetme izni” vermemiz gerekiyor (2019).
İşte insanların sizi tuzağa düşürmeye çalıştıklarında farkına varmanıza yardımcı olacak birkaç soru:
· "Nasıl hissediyorum?"
· "Neye ihtiyacım var?"
· "Seçeneklerim neler?"
Sonra cevaplarınızı düşünmek için bir dakikanızı ayırın. Nasıl hissediyorsun ve gerçekten neye ihtiyacın var? Son olarak, harekete geçmeden önce seçeneklerinizi değerlendirin.
Duygularınızın ve ihtiyaçlarınızın daha fazla farkına vardıkça, manipülatörlerin tuzaklarına düşme olasılığınız azalacak ve hayatınız için yeni seçimler ve olasılıklar keşfedebileceksiniz.
Kaynak:
https://www.psychologytoday.com/us/blog/your-personal-renaissance/202007/three-traps-people-use-control-you
'Neden ikimiz de yüksek okula gidemiyoruz?'
Diye sordum.
'Bencil davranıyorsun,' dedi ve o gece benden ayrıldı.
Teklifi bana iki istenmeyen seçenek bıraktı: Ya onu sevdiğimi kanıtlayıp okulu bırakacaktım ya da ondan vazgeçip okulda kalacaktım. Oysa hiç tartışmadığımız başka seçenekler vardı. Bir yıl çalışıp parasını biriktirebilirdi. Birlikte okula gidebilir, yarı zamanlı çalışabilir, burs veya öğrenci kredisi alabilirdik. Sonuçta ikimiz de doktora yaptık ve üniversitede profesör olduk, ancak yanlış bir ikilem, seçimlerimizi sınırlayan ve çoğu zaman hayatlarımızı kontrol edebilen bir tuzak nedeniyle ilişkimiz koptu "(Dreher, 2000).
Duygusal özgürlüğümüzü sınırlayabilecek üç yaygın tuzak şunlardır:
1. Yanlış ikilem
Batı dünyasında, seçeneklerimizin bir uç ya da diğer uç ile sınırlı olduğunu görerek sık sık bu bölücü düalizme düşüyoruz: Hepsi ya da hiç, doğru ya da yanlış, sizin yolunuz ya da benim yolum. Üstelik çoklu olasılıkların olduğu bir evrende yaşamamıza karşın. Bazı insanlar seçimlerimizi yalnızca ikiye indirir. Çoğu zaman insanlar bunu bizi manipüle etmek, bizi iki uç noktadan birini seçmeye mahkum etmek için kullanır.
2. Suçlama ve utandırma
İnsanlar ayrıca, bizi manipüle etmek için suçluluk duygusunu kullanarak ve isim takarak bizi kontrol etmeye çalışabilirler. Erkek arkadaşım istediğini yapmadığım için bana "bencil" dedi. Psikolog George Simon'un (2010) da belirttiği gibi, “gizli saldırganlar” dediği insanlar bizi utanç ve suçlulukla kontrol etmeye çalışıyorlar. Onların istediklerini yaptığımızda bu tuzağa düşüyoruz. Çünkü "bencil" olarak utanmak veya başka bir olumsuz kategoriye girmek istemiyoruz. "Erkek arkadaşımın ne yapmaya çalıştığını anladığımda, daha fazla duygusal özgürlük kazandım."
3. Amaçlarını başkalarına dayatmak
Her birimizin kendi amacı vardır, ancak çoğu zaman insanlar bize amaçlarını empoze ederek ve amacımızın ne olması gerektiğini söyleyerek bizi kontrol etmeye çalışırlar. Bir üniversite profesörü olarak, aileleri onları kendi başarı fikirlerine dönüştürmeye çalışan, onlar için ana dallarını seçen ve ebeveynlerinin beklentilerine uymaları, kendi ihtiyaçlarını görmezden gelmeleri için baskı yapan sorunlu öğrenciler görüyorum. Buna karşılık, pozitif psikoloji üzerine yapılan araştırmalar bize, gelişmek için her birimizin kendi anlam kaynağımızı ve amacımızı bulmamız gerektiğini söyler (Dreher, 2008; Maslow, 1991; Seligman, 2004).
Herhangi bir kalıcı davranış değişikliğinin ilk adımı farkındalıktır. Artık bu tuzaklardan haberdar olduğunuza göre, bir dahaki sefere birisi sizi raydan çıkarmak için bunlardan birini kullandığında, kendinizi akılsızca tepki vermekten korumak için derin bir nefes alın. Ardından, Yale Üniversitesi psikoloğu Mark Brackett'in bize daha sağlıklı ve daha üretken bir yaşam sürmenin hayati anahtarları olduğunu hatırlattığı duygularınızı harekete geçirin. Kendisinin açıkladığı gibi, kendimize “hissetme izni” vermemiz gerekiyor (2019).
İşte insanların sizi tuzağa düşürmeye çalıştıklarında farkına varmanıza yardımcı olacak birkaç soru:
· "Nasıl hissediyorum?"
· "Neye ihtiyacım var?"
· "Seçeneklerim neler?"
Sonra cevaplarınızı düşünmek için bir dakikanızı ayırın. Nasıl hissediyorsun ve gerçekten neye ihtiyacın var? Son olarak, harekete geçmeden önce seçeneklerinizi değerlendirin.
Duygularınızın ve ihtiyaçlarınızın daha fazla farkına vardıkça, manipülatörlerin tuzaklarına düşme olasılığınız azalacak ve hayatınız için yeni seçimler ve olasılıklar keşfedebileceksiniz.
Kaynak:
https://www.psychologytoday.com/us/blog/your-personal-renaissance/202007/three-traps-people-use-control-you
Not: Bu gönderi bilgilendirme amaçlıdır ve nitelikli bir profesyonel ile psikoterapinin yerini almamalıdır .
Yorumlar
Yorum Gönder