Dünyada 65 uçan tilki türü vardır ve bunların yaklaşık yarısı yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Yarasaların etleri için veya spor olarak çok sayıda avlanmalarının yanı sıra ormanlardaki ağaç kesimleri yarasaların yaşam alanlarını daraltıp, evlerini yerleşim yerlerine, dolayısıyla onları başka büyük tehlikelere yaklaştırır.
Birçok meyve yetiştiricisi yarasaların kötü olduğuna inanır. Çünkü memeliler meyvelerini yerler; bu yüzden birçok hükümet toplu uçan tilki cinayetlerini onaylamıştır. Örneğin Hint Okyanusu Mauritius'taki 2015 ve 2016 yıllarında, yerel tür Pteropus niger'in nesli tükenmeye karşı savunmasız olduğu düşünülse de, hükümet toplu bir kampanya kapsamında 40.000'den fazla uçan tilki öldürmüştür.
Tehdit altındaki uçan tilki türlerinin neredeyse tamamı adalarda yaşar. Adalar kapalı ortamlardır; bu yüzden yarasaların, avlandıkları takdirde kaçacak hiçbir yerleri yoktur. Tropik adalar ise yarasalar için tehlikeli olan siklonlara ve tayfunlara karşı daha savunmasızdır. Bazen, yarasa popülasyonlarının yüzde 95'ine kadar kısmı tek bir fırtınada yok olabilir.
Onları kurtarmak çok ciddi zorluklar içerir. Çünkü bu hayvanlar farklı ülkelerde farklı muamele görmektedir. Örneğin Nicobar Adaları'nda, iki uçan tilki türü, P. melanotus ve P. faunulus, “haşarat olarak kabul edilir” ve yasal olarak öldürülebilir. Ya da Filipinler, Palau ve Mauritius'ta yarasaları koruyan yasalar vardır; ancak gerekli takip yapılmadığından avcılara engel olunamamaktadır.
Uçan tilkiler büyük kolonilerde toplu olarak yaşar ve her gece yiyecek bulmak için uçarlar. Doğal çiçekli okaliptuslar, uçan tilkilerin doğal gıda kaynağıdır. Doğal yaşam alanları ve gıda kaynakları küçüldükçe, birçok uçan tilki tüneli kentsel alanlarla çevrili hale gelir ve burada refah ve hayatta kalmalarına karşı en büyük tehditlerden biriyle karşılaşırlar: Arka bahçe meyve ağacı ağları. Arka bahçe meyve ağaçları, yarasalar için besleyici bir besin kaynağı olabilir; ancak arka bahçelere girmek maalesef çoğu kez ölümcüldür. Meyvelerini korumak isteyen insanların ağaçlara attığı güvensiz ağlar her yıl binlerce uçan tilkiyi ve birçok başka türü öldürür. Ağlara takılan yarasalar, kurtulmak için verdikleri mücadelede geri dönüşü olmayan yaralar alabilir, boğulabilir ya da haftalarca sürecek olan bu sıkışmanın sonucunda susuzluk ve açlıktan ölebilir. Emziren dişilerin kolonisindeki aç bebeklerine geri dönemeyecek olmaları ise başka bir sorundur. Nitekim yarasalar hızlı bir şekilde çoğalmazlar. Dişi uçan tilkiler iki ya da üç yaşındayken doğurgan olurlar ve genellikle her yıl sadece bir bebeği olur. Ancak bu önlenebilir zulmü sona erdirmek güvensiz ağdan güvenli ağa geçmek kadar basittir. Sadece küçük bir tercih. Böylece hayvanlar bir zulümden kurtulacağı gibi yaban hayatı gönüllüleri üzerindeki büyük ve gereksiz bir yük de kalkmış olur.
Güvenli meyve ağları: Güvenli ağdan parmağınızı sokamazsınız, delikler çok küçüktür. Parmağınızı sokamadığınız herhangi bir ağ, uçan tilkiler ve diğer hayvanlar için güvenli kabul edilir.
Tüm bu konudaki önemli bir ayrıntı ise uçan tilkilerin önemli bir tozlayıcı ve tohum dağıtıcısı olmalarıdır. Bu hayvanlar olmadan, yerli halkın ne satış ne de yemek için bir ürün yetiştirmesi mümkün olamaz. Ve onların yaşamına bağlı birçok bitki türü varlığını sürdüremez
Kaynak:
https://www.animalsaustralia.org
https://www.theverge.com
Yorumlar
Yorum Gönder